“Door hulphond Bo durft Joep weer naar buiten”

In het voorjaar van 2020 breekt het coronavirus uit. Er is angst voor besmetting en er worden verschillende maatregelen in het leven geroepen, zoals het ontsmetten van handen. Deze maatregelen zorgen ervoor dat het steeds minder goed gaat met de dan 13-jarige Joep. Joep heeft een ernstige vorm van autisme en smetvrees.

Deur niet meer uit

Annewien vertelt: “Joep is al eens behandeld voor de smetvrees, maar door de coronamaatregelen is de smetvrees weer volop aanwezig. Het gaat steeds slechter met Joep. Hij gaat met het leerlingenvervoer naar school. Vanwege corona moet de bus van het leerlingenvervoer steeds schoongemaakt worden. Dat triggert Joep zijn smetvrees nog meer. Bovendien is er bijna iedere dag een andere bestuurder voor het busje. Ook dat is voor Joep niet fijn, want hij heeft behoefte aan vaste gezichten. Wanneer ik bij het vervoersbedrijf vraag of er niet één bestuurder kan komen, krijg ik geen reactie. Ik weet niet wat ik met de situatie aan moet, want Joep ontwikkelt naast zijn smetvrees ook andere angsten, zoals straatvrees. Joep heeft een hoge intelligentie, maar heeft het sociaal adaptief vermogen van een peuter. Hij wordt depressief, stopt met school en komt op een gegeven moment de deur niet meer uit. Het liefst zit hij de hele dag op zijn slaapkamer.”

Cliëntondersteuner Moniek

Annewien gaat voor zichzelf naar de praktijkondersteuner GGZ bij de huisarts. De praktijkondersteuner wijst Annewien op MEE West-Brabant. “Ik nam contact op met MEE en legde onze situatie voor. Vervolgens kwam cliëntondersteuner Moniek bij ons op bezoek. In het begin was ik sceptisch, want ik had al vaker hulpverleners gesproken, maar niemand kon ons helpen. Niemand luisterde écht naar ons. Hoe anders was dat bij Moniek. Ze had oprechte interesse en luisterde aandachtig. Ze snapte de vraag áchter de vraag”, zo vertelt Annewien.

Moniek: “Ik kwam bij het gezin thuis en vroeg naar de situatie. Waar loopt het gezin tegenaan en welke hulp is er gewenst? Omdat ik mij ernstig zorgen maakte om Joep, heb ik met moeder Annewien afspraken gemaakt wat ik kon doen. Het eerste wat ik deed, was bellen met de ambtenaar Leerlingenvervoer van de gemeente, waar ik een goed contact mee heb. Het bleek toch mogelijk om een vaste bestuurder op de bus van Joep te plaatsen. Daarnaast heb ik contact gezocht met de huisarts over de zorgen die ik had. Joep is toen verwezen naar het GGZ.”

Hulp bij inschakelen hulp

Annewien: “Het was frustrerend dat ik al enkele jaren hulp probeerde in te schakelen, maar ik steeds nul op rekest kreeg. Wanneer een hulpverlener namens mij hulp inschakelt, kan het ineens wel. Zo gaat het ook met de hulp die ik bij de gemeente aan vroeg, zoals een persoonsgebonden budget. Deze werd eerst toegekend, daarna werd het budget gehalveerd en vervolgens werd het budget helemaal stopgezet. Dat iemand van een instantie het wel lukt, daar zijn we natuurlijk heel blij mee, maar het is tegelijk ook heel vervelend dat je dit als burger niet lukt. Bovendien weet je ook niet welke wegen je moet bewandelen en wat de precieze mogelijkheden zijn.”

Multisysteem Therapie en dagbehandeling

Moniek vertelt: “Uiteindelijk zijn we, met toestemming van Annewien, weer in contact gekomen met de gemeente. Dan gaat hulp lopen. Er komt voor Joep en het gezin Multisysteem Therapie van Prisma Breda. Multisysteem Therapie is een intensieve gezinsbehandeling. Ook wordt Joep bij Prisma getest. Zo wordt onder andere zijn IQ-niveau en sociaal adaptief vermogen opnieuw vastgesteld. Deze testresultaten worden verwerkt in Joep zijn dossier. Daarnaast gaat Joep naar een dagbehandeling, waar hij één keer per week één-op-één begeleiding krijgt. Bij de dagbehandeling zijn ook honden aanwezig. De deelnemers van de dagbehandeling mogen met de honden spelen en ze verzorgen. Joep wordt hier blij van en hij krabbelt beetje bij beetje op.”

Hulphond zoeken

“Ik zag hoe leuk Joep reageert op de honden van de dagbehandeling. Zou een hulphond niet een goed idee zijn?”, vraagt Annewien zich af. “Bij de gemeente deed ik een aanvraag voor een hulphond, maar deze werd afgewezen. Dit kaartte ik aan bij Moniek en toevallig kende zij een hondenbegeleider die zelf hulphonden opleidt. We maakten een afspraak met de hondenbegeleider en gingen langs voor een kennismaking. Eerst kregen we een tijdelijke hulphond in huis. Dit was vooral om te kijken hoe Joep, Lotte en ik op de hond reageerden. De hondenbegeleider heeft kort daarna een nestje met Berner Doodles – dit is een kruising tussen een Poedel en een Berner Sennenhond. Wanneer we bij het nestje gaan kijken, zijn we alle drie verkocht. Uiteindelijk heeft Lotte de puppy die bij ons mag komen wonen gekozen. We noemden haar Bo.”

Dol op hulphond Bo

“Bo is door de hondenbegeleider opgeleid tot hulphond. Ze haalt haar hulphondencertificaat en mag een hesje dragen. Vanaf dag één dat Bo bij ons in huis is, zie ik een ommekeer. Joep is dol op Bo. En niet alleen Joep, haha. Ook Lotte en ik zijn dol op haar, net als mijn ouders. Bo voelt precies aan wanneer Joep onrustig is. Ze gaat dan bij Joep op schoot zitten en oefent druk uit met haar lichaam. Hierdoor wordt Joep rustig. Ook heeft Bo ervoor gezorgd dat Joep weer graag naar buiten gaat. Drie keer per dag loopt hij een grote ronde met Bo. Hij gaat nu zelfs naar de stad met haar. Joep leeft helemaal op en dat vind ik heel fijn om te zien”, aldus Annewien.

Passende woonvoorziening

Moniek: “In de loop der jaren heb ik regelmatig gesprekken met Annewien, Joep en Lotte. In deze gesprekken hebben we het ook over de toekomst. Welke wensen zijn er? Kan Joep op een andere plek wonen? En welke woonvorm past dan het beste? Een collega van MEE West-Brabant doet een woontaxatieonderzoek. Hieruit komt naar voren dat Joep een woonvorm nodig heeft met 24-uurs begeleiding. Vervolgens begint de zoektocht naar een passende woonvoorziening. In de wijde omgeving bezoeken Joep en Annewien woonvoorzieningen en kijken welke geschikt zijn. Uiteindelijk is er een kleinschalige, particuliere woonvoorziening in de buurt waar Joep terecht kan. Sámen met hond Bo!”

Vertrouwen in toekomst

Tot slot vertelt Annewien: “We zijn ontzettend blij met de ondersteuning van Moniek. Met haar helicopterview weet ze precies wanneer wat in gang gezet moet worden en welke organisaties benaderd moeten worden. Ze weet de juiste ingangen. Ook wees ze ons op regelingen waar we aanspraak op konden maken, zoals de Mantelzorgwaardering voor Lotte. Joep wordt bijna achttien jaar, dus we hebben een Wajong-uitkering voor Joep aangevraagd, net als een Wlz-indicatie. De Wajong en Wlz zijn allebei toegekend. Dat is echt een enorme opluchting, want deze zijn allebei voor levenslang afgegeven. Zonder MEE West-Brabant en zonder Moniek had ik geen idee waar we nu zouden staan. Maar zie ons nu. Het gaat goed met ons en we hebben vertrouwen in de toekomst. Joep heeft binnenkort zijn eindexamens voor vmbo-t en daarna komt er, hopelijk snel, een plekje vrij bij de kleinschalige woonvoorziening in de buurt. Tot Joep er terecht kan, mag hij alvast sfeerproeven. Hij gaat er koffie schenken bij de oudere bewoners. Uiteraard mag Bo dan mee!”

* Vanwege de privacy zijn de namen in dit verhaal fictief.