“Ervaringsdeskundige zijn levert mij veel op”

Carla is ervaringsdeskundige bij MEE West-Brabant en geeft voorlichting over het hebben van autisme. Ze gaat met cliëntondersteuners mee naar huisbezoeken en gaat met de trainers van de MEE Academie mee naar trainingen. Afwisselend, dus! In dit interview vertelt Carla over wat het inhoudt om ervaringsdeskundige te zijn. En bovenal: ze vertelt waarom ze het zo leuk vindt.

Carla: “Toen ik 48 jaar oud was, kreeg ik de diagnose autisme. Ik heb me nooit anders gevoeld, maar dit veranderde nadat ik een intensief therapietraject had afgerond. Ik kon prima meekomen en had niet het idee dat ik iets moest uitzoeken. Tot ik vastliep op m’n werk en ik bij een coach terecht kwam. In die periode zag ik een tv-programma over autisme bij volwassenen met een normale intelligentie. Ik herkende daar zoveel in dat ik mij liet onderzoeken. De eerste jaren na de diagnose had ik behoefte aan voorlichting en begeleiding. Ik kwam bij MEE West-Brabant uit en ik kreeg ondersteuning van cliëntondersteuner Sandra. Zij hiep mij bij de dingen waar ik tegenaan liep.

Opleidingen bij Autisme Centraal

Beetje bij beetje kwam ik meer te weten over leven met autisme. Ik vond dit allemaal reuze interessant. Ik besloot een opleiding te volgen bij Autisme Centraal, een Belgisch opleidingscentrum op het gebied van autisme. Tijdens een eenjarige post-hbo opleiding leerde ik van alles over autisme, zowel theorie, praktijk als intervisie. Daarna volgde ik extra trainingen, zoals het geven van het Autisme Belevingscircuit. Het was intensief, maar ik vond het vooral heel interessant en bijzonder. Ik leerde tijdens de opleidingen veel over mijn ‘eigen’ autisme.

Eerste ervaring

Ik wilde dolgraag iets met mijn opgedane kennis doen. Cliëntondersteuner Miriam stelde voor dat ik een dag met haar ging meelopen. Daarna volgde mijn eerste cliënten op het kantoor van MEE West-Brabant: twee kinderen van wie de ouders gingen scheiden. De vader had autisme en had de wens dat iemand zijn kinderen meer vertelde over autisme, zodat zij hem misschien wat beter zouden begrijpen.

Trainingen van MEE Academie

Dat eerste cliëntcontact was in 2018 en sindsdien werk ik als ervaringsdeskundige bij MEE West-Brabant. Met cliëntondersteuners bezoek ik cliënten die autisme hebben en hier meer over willen weten. Ook geef ik voorlichting tijdens lotgenotengroepen of familiegroepen en ga ik naar informatiemarkten waar MEE West-Brabant aan deelneemt. Bovendien word ik regelmatig ingezet bij trainingen van de MEE Academie. Professionals volgen daar trainingen op het gebied van herkennen van en omgaan met mensen met autisme, zoals het Autisme Belevingscircuit. Ik ga mee met de trainer van de MEE Academie mee en ik vertel mijn verhaal. Ik ben een open persoon en ik vertel over de dingen waar ik tegenaan loop. Die openheid wordt op prijs gesteld. Professionals die de training volgen, leren zo écht iets over autisme.

"Tijdens cliëntencontact en trainingen bied ik een luisterend oor."

Luisterend oor

Tijdens het cliëntencontact of tijdens de trainingen bied ik mensen een luisterend oor. Ik vind het leuk om met ze mee te denken, hoop te geven of troost te bieden. Met name bij lotgenotengroepen of familiegroepen komt dat terug. Familieleden van mensen met autisme willen graag meer weten over het hebben van autisme – en hoe hiermee om te gaan. Er is onbegrip of onwetendheid en ze vinden het fijn om handvatten aangereikt te krijgen. Ik zie ook regelmatig dat mensen vooroordelen hebben over het hebben van autisme. Veel mensen denken te weten wat autisme is en ze vullen het vervolgens zelf in. Maar autisme is er in zoveel verschillende verschijningsvormen. Geen twee mensen met autisme zijn hetzelfde.

Energie krijgen

Ervaringsdeskundige zijn levert mij veel op. Ik krijg er energie van! Bovendien word ik regelmatig geraakt tijdens een huisbezoek of training. Ik zit vaak in mijn hoofd, maar sommige verhalen komen echt bij mij binnen. Zo blijft één huisbezoek mij altijd bij, namelijk het bezoek aan een meisje van achttien jaar met autisme. Ze moest op zichzelf gaan wonen, maar liep daarop vast. Haar ouders wisten niet hoe ze het aan moesten pakken en ze vonden het een ingewikkelde situatie. Ik maakte direct contact met het meisje en haar ouders. Ik kon hen bruikbare adviezen geven en het was een mooi en bijzonder gesprek. Na afloop heb ik het gesprek nabesproken met de cliëntondersteuner die mee was. Dat was heel fijn.”